AKTUALIZACJA
W roku akademickim 2023/2024 funkcjonowanie domu w ramach roku propedeutycznego zostaje zawieszone. Kandydaci, którzy zgłosili się do seminarium, rozpoczynają studia od roku pierwszego w Koszalinie.
POMYSŁ
Przygotowanie do kapłaństwa w czasie seminarium jest niezwykłą przygodą, ale też prawdziwym wyzwaniem. Trzeba bowiem poświęcić niemało czasu i energii na zmierzenie się z samym sobą i rozwój własnego człowieczeństwa, na pogłębienie swojej wiary, a nade wszystko, na wejście w głębszą przyjaźń z Jezusem.
Jeszcze do niedawna dążenie do tych celów było o tyle łatwiejsze, że wielu kandydatów do seminarium przychodziło z rodzin i środowisk, które zdążyły wycisnąć na nich pozytywne piętno kształtując ważne cechy ludzkie i chrześcijańskie. W takim przypadku formacja zaproponowana przez seminarium była jakby naturalną kontynuacją procesu wzrastania w człowieczeństwie i wierze.
W ostatnich latach jednak, zwłaszcza w Europie, obserwujemy niepokojące osłabienie tej "przedseminaryjnej" formacji. Wielu młodych ludzi nie ma szansy na pozytywny życiowy start we własnych rodzinach, a środowisko szkoły lub grono rówieśników nie zawsze dostarcza im potrzebnych wzorców. Bywa, że także parafie nie są w stanie stworzyć młodym ludziom przestrzeni, w której mogliby rozwinąć swoją wiarę i relacje z Bogiem.
Konsekwencją takiej sytuacji jest pewnego rodzaju "zderzenie" formacji seminaryjnej z nieprzygotowanym na nią młodym człowiekiem, który mając co prawda autentyczne powołanie do kapłaństwa, nie jest w stanie owocnie i twórczo przygotować się do święceń.
W naturalny sposób rodzi się więc pomysł wykorzystania pierwszego roku formacji w nieco inny sposób, stwarzając przede wszystkim możliwość łagodnego przejścia z dotychczasowych doświadczeń życiowych w świat przygotowania do kapłaństwa.
Pomysł realizowany w naszej diecezji zgrywa się zresztą z dawno już wyrażoną intuicją Kościoła, który postuluje, a wręcz poleca umożliwienie kandydatom do kapłaństwa tzw. formacji wstępnej.
CELE
W związku z tym, że I rok formacji nie jest jeszcze częścią studiów teologicznych, istnieje możliwość wykorzystania czasu i energii na inne, kluczowe dla kapłaństwa cele.
Po pierwsze, rok ten ma dać każdemu szansę na osobiste doświadczenie Boga, pogłębienie własnej z Nim relacji oraz utwierdzenie się w powołaniu. Służyć będzie temu szkoła modlitwy, wprowadzenie w medytację oraz wejście w świat życia duchowego.
Po drugie, będzie to czas odkrywania i przemiany własnego człowieczeństwa. Chodzi tu o poznanie siebie, pracę nad dojrzałą osobowością, umiejętność komunikacji itd.
Po trzecie, ważnym zadaniem będzie także wysiłek intelektualny, który, choć wolny od rygorów uniwersyteckich, pozwoli na pogłębienie swojej wiedzy teologicznej, filozoficznej i humanistycznej.
MIEJSCE
Przestrzeń całego przedsięwzięcia stanowi dom istniejący przy niewielkiej parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Szczecinku. Patronem dzieła jest św. Jan Paweł II, stąd nazwa Dom Jana Pawła II. Chodzi właśnie o to, by klerycy I roku odbywali swoją formację wstępną we wspólnocie Kościoła, czerpiąc z niej, ale także współtworząc ją przez swoją obecność i zaangażowanie. Dom Jana Pawła II stanowi integralną część Wyższego Seminarium Duchownego w Koszalinie.
CZAS
Formacja wstępna trwa więc przez cały rok. Po jej zakończeniu klerycy przenoszą się do macierzystego domu formacyjnego w Koszalinie, gdzie kontynuują formację przez kolejne sześć lat, aż do przyjęcia święceń kapłańskich. Pełna formacja trwa zatem przez 7 lat.
Przenosząc się do Koszalina klerycy rozpoczną automatycznie pięcioletnie studia filozoficzno-teologiczne na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego, zgodnie z istniejącą już od wielu lat praktyką. W ciągu szóstego roku odbywają praktykę diakońską.
LUDZIE
Istotnym elementem składowym formacji wstępnej jest doświadczenie życia wspólnego, nawiązywanie przyjaźni, przeżywanie relacji, dzielenie codziennych obowiązków i odpoczynku. Dlatego też Dom Jana Pawła II tworzyć będą klerycy wspomagani przez towarzyszących im kapłanów: odpowiedzialnego za pierwszy rok (ks. Rafała Dreslera), ojca duchownego (ks. Piotra), a także moderatora i zarazem proboszcza parafii pw. Miłosierdzia Bożego (ks. Radosława Suchoraba).
Bardzo ważna jest także regularna więź z domem macierzystym w Koszalinie. Kontakt ze starszymi klerykami i pozostałymi wychowawcami w naturalny sposób ubogaci proces formacyjny kleryków I roku.